Η σύλληψη του Ραντοβαν Καραζιτς

Πολλά είναι τα σημεία που αξίζουν σχολιασμού σε σχέση με τη σύλληψη του πρώην ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας Ράντοβαν Κάραζιτς. Είναι σαφές ότι με τη σύλληψη του Καραζιτς και την προσαγωγή του στο δικαστήριο της Χάγης, οι στενά συνεργαζόμενες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδιώκουν να επιρρίψουν σε αυτόν όσες ευθύνες άφησαν πίσω από το Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς σε σχέση με τον πόλεμο στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Με τον τρόπο αυτό οι πρωταίτιοι του πολέμου, οι Η.Π.Α. και οι συνεργάτες τους, επιθυμούν να καταγράψουν αλλιώς την ιστορία, αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ειρηνευτές που προστάτευσαν όλες τις εθνοτικές ομάδες της περιοχής από τη βαρβαρότητα των Σέρβων. Ως γνωστό στη σύλληψη του Κάραζιτς συμμετείχαν και οι Σερβικές αρχές ενεργώντας, εν πολλής, μειοδοτικά και αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις ανάμεσα στο Σερβικό λαό, προσδοκώντας στην εύνοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ και συνάμα στην προσέλκυση των αντίστοιχων κεφαλαίων.
Οι ευθύνες που μπορούν να καταλογιστούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως θεσμό για τα τραγικά γεγονότα της δεκαετίας του 90 μπορεί να είναι ελάχιστες σε αριθμό αλλά έχουν βαρύνουσα σημασία. Η ιστορία καταλογίζει με επιείκεια στην Ε.Ε. (ως θεσμό), την παταγώδη αποτυχία να ασκήσει ουσιαστικό ρόλο για την εξασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας μέσα στην καρδιά της Ευρώπης σε εκείνη την κρίσιμη περίοδο. Η επιείκεια όμως αυτοαναιρείται από το γεγονός ότι ισχυρά κράτη -μέλη της Ε.Ε. υπέθαλψαν τις συγκρούσεις και συνεργάστηκαν με τις ΗΠΑ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, επιδιώκοντας μέγιστο όφελος από το διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
Όλοι αυτοί ενίσχυσαν τα κινήματα που αναπτυχθήκαν με σκοπό την απόσχιση στις πρώην Γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες και υποβοήθησαν με διαφόρους τρόπους τη δράση παρακρατικών και εθνικιστικών-εξτρεμιστικών ομάδων. Αυτοί είναι λοιπόν οι αυτουργοί για μια σειρά εμφύλιων συγκρούσεων που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, την προσφυγοποίηση πληθυσμών, την ολοκληρωτική καταστροφή πόλεων και πολιτιστικών μνημείων και την ανάδειξη των Βαλκανίων σε μια ευαίσθητη περιοχή όπου τα οικονομικά, εθνικά, θρησκευτικά συμφέροντα θα ανταγωνίζονται με απρόβλεπτο χρονικό τέλος και όπου η φτώχεια, η εξαθλίωση ευδοκιμούν και το έγκλημα βρίσκει γόνιμο έδαφος.
Ο Κάραζιτς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Η δράση του συνδέεται με σοβαρά εγκλήματα εις βάρος του μουσουλμανικού πληθυσμού της Βοσνίας ενώ και ο ίδιος συνεργάστηκε με εξτρεμιστικές ομάδες. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορείται έγιναν ως απάντηση στις απρόκλητες επιθέσεις ενάντια στους Σέρβους της Βοσνίας που διαπράχθηκαν από το ΝΑΤΟ και τις ομάδες που ανέθρεψαν οι ΗΠΑ και οι συνεργάτες τους. Ποιος θα δικάσει τους ηγέτες των κρατών του ΝΑΤΟ που άναψαν πρώτοι τη σπίθα στη Γιουγκοσλαβία; Ποιος θα δικάσει τους ηγέτες των ΗΠΑ για τη διαχρονική εγκληματική τους συμπεριφορά ενάντια στην ανθρωπότητα; Ποιος θα δικάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες της Γερμανίας και της Βρετανίας για τη στήριξη που παρείχαν στις εθνικιστικές ομάδες και για τα εγκλήματα που έγιναν στα πλαίσια της απόσχισης της Κροατίας; Ποιος δίκασε του φασίστες του Ουτσεκά που έσφαζαν Σέρβους και τους αφαιρούσαν τα ζωτικά όργανα επί τόπου και τα πουλούσαν; Τους τελευταίους όχι μόνο δεν τους έχουν οδηγήσει σε δίκη αλλά αντίθετα σήμερα η Δυτική κοινότητα τους επιβραβεύει στηρίζοντας την απόφαση τους για απόσχιση του Κοσσόβου, παρά τις αντίθετες πρόνοιες του ψηφίσματος 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Μοιραία η ιστορία δικαιώνει για ακόμα μια φορά το Μαρξ στον ισχυρισμό του ότι το διεθνές δίκαιο διαμορφώνεται από την άρχουσα τάξη στη βάση πρόσκαιρων οικονομικών συμφερόντων και είναι εργαλείο στα χέρια του πολυεθνικού κεφαλαίου που το χρησιμοποιεί για να διαιωνίσει την κυριαρχία του. Οι λαοί των Βαλκανίων όμως ακόμα καίγονται…