Ο πρωτος είναι γνωστος στον κυπριακό λαό. Είναι ο μόλις ελαχιστων ημερων εκλελεγμένος Προεδρος της Κυπρου. Ο δευτερος ήταν Πρωσσος Στρατιωτικός.
Ο Καρλ Φων Καλουζεβιτς γεννηθηκε το 1780 στην πόλη Μπεργκ της Δυτικής Πρωσίας, περιοχή όπου σήμερα ανήκει στη Γερμανία. Η πολεμική θεωρία του Κλαουζεβιτς αποτελεί μέγα έργο και απασχολει ερευνητικά και όχι μονο την Πολιτική Επιστήμη, τις Στρατηγικές Σπουδές και τις Διεθνείς Σχέσεις. Στον Κλαούζεβιτς ανήκει η φράση ότι «ο πόλεμος αποτελεί τη συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».
Τι είδους σχέση όμως μπορεί να συνδέει ένα Στρατιωτικό του 180υ αιώνα με ένα σύγχρόνο πολιτικό; Αυτό θα το δούμε στη συνέχεια.
Το να προσπαθείς να προσαρμόσεις τις μεθόδους της στρατιωτικής θεωρία στην καθημερινή πολιτική ίσως να αποτελεί κατάχρηση ενώ η επιστημονική προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί αιρετική. Ο παραλληλισμός όμως βρισκει έδαφος σε περιπτώσεις έντονου πολιτικού ανταγωνισμού. Η εβδομάδα που μεσολάβησε μεταξύ του πρωτου και του δευτερου γυρου των εκλογών λαμβάνει ένα τέτοιο χαρακτηρα.
Ο Κλαουζεβιτς εχει συνδεσει το όνομα του με την πολεμικη στρατηγική της εκμηδενισης. Προυπόθεση αυτής της στρατηγικης ειναι η αναγνωριση του βασικου αντιπάλου και ο καθορισμος του ως βασικου πόλου αντιπαραθεσης. Η τακτικη που εφραμόζεται ειναι η πληρης προσηλωση εναντι αυτού του στοχου και η συνεχης κατα μετωπον επιθεση, με καθε μεσο, μεχρι την οριστική εκμηδενιση του αντιπαλου. Αυτη ηταν η τακτικη που υιοθετησε το Επιτελειο Κασουλίδη. Δεν ηταν δυσκολο να αναγνωριστει και να καθοριστει ο αντιπαλος αφού η φυση των εκλογών καθοριζε δυο μονομαχους. Ετσι τα στελεχη του Επιτελειου Κασουλιδη εφαρμοσαν ισχυρή επιθεση κοντρα στον, τελικα, εκλελεγμενο προεδρο χρησιμοποιωντας καθε πολιτικό, μη πολιτικό και πολλες φορές μη ηθικο μεσο, αποδεχομενοι τις αρχες του κλασσικου ρεαλισμού οτι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και «η ηθικη εχει αξια στο βαθμο που τα συμφεροντα σου δεν επηρεαζονται». Τα sms, τα e-mail προπαγανδιστικού περιεχομενου, η επιστρατευση του κομμουνιστικού κίνδυνου, του ανθελληνισμού, του αθεισμού ήταν στοιχεια που στοχευαν στην προκληση των κατωτερων αισθηματων του λαού, του φόβου και της ανασφάλειας και χρησιμοποιηθηκαν ως όπλα στην κατα μέτωπον επίθεση.
Από την άλλη το Επιτελείο Χριστόφια ακολούθησε Στρατηγική εξουθένωσης του αντιπάλου. Ήδη από το βράδυ του πρωτου Γυρου των εκλογών τα στελέχη του Επιτελείου αφιέρωσαν μεγαλύτερη προσπάθεια στο να προσελκυσουν συμμάχους παρά στο να εξευρουν επιχειρηματα έναντι του στρατηγικού τους αντιπάλου. Το Επιτελείο Χριστόφια αρχικά επιχείρησε να προσδωσει στον εαυτό του μια εικόνα αμυνόμενου απέναντι στον αντιπαλο φανατισμό προσπαθώντας να κερδίσει την συμπάθεια της κοινής γνώμης εστω και αν αυτό θα έδινε στους αριστερους ψηφοφορούς την εντυπωση μια αδυναμης ηγετικης ομάδας . Εδω όμως εστιαζεται η πεπτουσία της διαφοράς των δύο Επιτελείων. Ο ορθολογισμός του Χριστόφια ανάσχεσε τον παρορμητισμό του Κασουλίδη. Ομάδα στόχος και των δύο Επιτελείων ήταν προσδιοριζόμενη «κεντρωά» ομάδα που στήριξε Παπαδόπουλο και όχι η παραδοσιακή αριστερά ή δεξία την οποία ειχαν κερδίσει ούτως ή άλλως από τον πρώτο γυρο.
Οπως αποδεικτηκε και στην πράξη η στρατηγική του Επιτελείου Χριστόφια αποδείκτηκε ορθότερη αφού κατάφερε να πείσει βάση της αξιοπιστίας, της ενότητας και της ήρεμίας της πολιτικής προσωπικότητας του Υποψηφίου. Με τον τρόπο αυτό τα κόμματα που εξήλθαν χαμένα από τον πρώτο γυρο επέλεξαν τη συνεργασία με τον αξιόπιστο και ήρεμο Χριστόφια και οδηγησαν στην απομόνωση τον Υποψήφιο της Δεξιάς. Η εξέλιξη αυτή των πραγμάτων λειτούργησε καταλυτικά αφενώς γιατί η λογική αριθμητική υπεροχή έγυρνε την πλάστιγγα προς την υποψηφιότητα Χριστόφια και αφετέρου γιατί, η προσπαθεια εξισορρόπησης αυτής της υπεροχής επιδιώκτηκε με χρηση στελεχών και επιχειρημάτων που πολύ απειχαν από το «Ευρωπαικό» προφιλ που αρχικά παρουσίασε ο Ιωαννης Κασουλίδης. Ετσι λοιπόν ο Χριστόφιας ενίσχυσε τον ενωτικό του χαρακτηρα ενώ ο Κασουλίδης περιχαρακώθηκε στο Συναγερμικό του προφιλ και με ότι ηθελε να αποποιηθει, στο τελος να το βαραινει.
Η ετοιμότητα απαντησης εκ μερους του Επιτελείου Χριστόφια σε ότι του καταλογιζε το αντιπαλό Επιτελείο ηταν επίσης στοιχεια που ενισχυαν των πρωτο. Οι ενωτικες διακυρηξεις των Μητροπολητων Κυκκου και Μορφου κοντρα στις διαχαστικές δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου και δρασεις του Μητροπολητη Λεμεσού, ενισχυαν την αποψη οτι ο ενας ενωνει ενώ ο άλλος διχαζει. Αν και οι πρωτοι δεν εξεφρασαν στηριξη σε κανένα από τους δύο εντουτοις ο λόγος τους ενισχυε το διχαστικό χαρακτηρα του υποψηφίου που στηριζαν όσοι ΔΙΧΑΖΟΥΝ.
Η στρατηγικη της εξουθενωσης του επιτελειου Χριστοφια επικρατησε κατα κρατος της στρατηγικης εκμηδενισης, τυπου Κλαζουζεβιτς, του επιτελειου Κασουλίδη. Ποια τροπή θα είχαν τα πράγματα αν τα δυο Επιτελεία ακολουθουσαν άλλες στρατηγικές κανενας δεν μπορεί να υπολογισει. Αξίζει να σημειώσουμε πάντως ότι ο ΔΗΣΥ ακολουθησε αρχικά άλλη στρατηγική. Η επιτυχής προσπάθεια διαμορφωσης μιας ευρείας συμμαχίας με αφορμή τις Δημοτικές Εκλογές, που είχε ως αποτελεσμα την προσελκυση σημαντικών προσωπικοτητων όπως Γαλανού, Ευθυμίου, Προδρόμου εγκαταλείφθηκε στην πορεία. Θυμιζουμε ότι στους Πελοποννησιακους πολέμους η Αθηνα θα ηταν η μεγαλη κερδισμενη αν δεν εγκατελειπαν την στρατηγικη του Περικλή και αν δεν κινούσαν αλαζωνικά προς τις Σικελία.
Ο Καρλ Φων Καλουζεβιτς γεννηθηκε το 1780 στην πόλη Μπεργκ της Δυτικής Πρωσίας, περιοχή όπου σήμερα ανήκει στη Γερμανία. Η πολεμική θεωρία του Κλαουζεβιτς αποτελεί μέγα έργο και απασχολει ερευνητικά και όχι μονο την Πολιτική Επιστήμη, τις Στρατηγικές Σπουδές και τις Διεθνείς Σχέσεις. Στον Κλαούζεβιτς ανήκει η φράση ότι «ο πόλεμος αποτελεί τη συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα».
Τι είδους σχέση όμως μπορεί να συνδέει ένα Στρατιωτικό του 180υ αιώνα με ένα σύγχρόνο πολιτικό; Αυτό θα το δούμε στη συνέχεια.
Το να προσπαθείς να προσαρμόσεις τις μεθόδους της στρατιωτικής θεωρία στην καθημερινή πολιτική ίσως να αποτελεί κατάχρηση ενώ η επιστημονική προσέγγιση μπορεί να θεωρηθεί αιρετική. Ο παραλληλισμός όμως βρισκει έδαφος σε περιπτώσεις έντονου πολιτικού ανταγωνισμού. Η εβδομάδα που μεσολάβησε μεταξύ του πρωτου και του δευτερου γυρου των εκλογών λαμβάνει ένα τέτοιο χαρακτηρα.
Ο Κλαουζεβιτς εχει συνδεσει το όνομα του με την πολεμικη στρατηγική της εκμηδενισης. Προυπόθεση αυτής της στρατηγικης ειναι η αναγνωριση του βασικου αντιπάλου και ο καθορισμος του ως βασικου πόλου αντιπαραθεσης. Η τακτικη που εφραμόζεται ειναι η πληρης προσηλωση εναντι αυτού του στοχου και η συνεχης κατα μετωπον επιθεση, με καθε μεσο, μεχρι την οριστική εκμηδενιση του αντιπαλου. Αυτη ηταν η τακτικη που υιοθετησε το Επιτελειο Κασουλίδη. Δεν ηταν δυσκολο να αναγνωριστει και να καθοριστει ο αντιπαλος αφού η φυση των εκλογών καθοριζε δυο μονομαχους. Ετσι τα στελεχη του Επιτελειου Κασουλιδη εφαρμοσαν ισχυρή επιθεση κοντρα στον, τελικα, εκλελεγμενο προεδρο χρησιμοποιωντας καθε πολιτικό, μη πολιτικό και πολλες φορές μη ηθικο μεσο, αποδεχομενοι τις αρχες του κλασσικου ρεαλισμού οτι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και «η ηθικη εχει αξια στο βαθμο που τα συμφεροντα σου δεν επηρεαζονται». Τα sms, τα e-mail προπαγανδιστικού περιεχομενου, η επιστρατευση του κομμουνιστικού κίνδυνου, του ανθελληνισμού, του αθεισμού ήταν στοιχεια που στοχευαν στην προκληση των κατωτερων αισθηματων του λαού, του φόβου και της ανασφάλειας και χρησιμοποιηθηκαν ως όπλα στην κατα μέτωπον επίθεση.
Από την άλλη το Επιτελείο Χριστόφια ακολούθησε Στρατηγική εξουθένωσης του αντιπάλου. Ήδη από το βράδυ του πρωτου Γυρου των εκλογών τα στελέχη του Επιτελείου αφιέρωσαν μεγαλύτερη προσπάθεια στο να προσελκυσουν συμμάχους παρά στο να εξευρουν επιχειρηματα έναντι του στρατηγικού τους αντιπάλου. Το Επιτελείο Χριστόφια αρχικά επιχείρησε να προσδωσει στον εαυτό του μια εικόνα αμυνόμενου απέναντι στον αντιπαλο φανατισμό προσπαθώντας να κερδίσει την συμπάθεια της κοινής γνώμης εστω και αν αυτό θα έδινε στους αριστερους ψηφοφορούς την εντυπωση μια αδυναμης ηγετικης ομάδας . Εδω όμως εστιαζεται η πεπτουσία της διαφοράς των δύο Επιτελείων. Ο ορθολογισμός του Χριστόφια ανάσχεσε τον παρορμητισμό του Κασουλίδη. Ομάδα στόχος και των δύο Επιτελείων ήταν προσδιοριζόμενη «κεντρωά» ομάδα που στήριξε Παπαδόπουλο και όχι η παραδοσιακή αριστερά ή δεξία την οποία ειχαν κερδίσει ούτως ή άλλως από τον πρώτο γυρο.
Οπως αποδεικτηκε και στην πράξη η στρατηγική του Επιτελείου Χριστόφια αποδείκτηκε ορθότερη αφού κατάφερε να πείσει βάση της αξιοπιστίας, της ενότητας και της ήρεμίας της πολιτικής προσωπικότητας του Υποψηφίου. Με τον τρόπο αυτό τα κόμματα που εξήλθαν χαμένα από τον πρώτο γυρο επέλεξαν τη συνεργασία με τον αξιόπιστο και ήρεμο Χριστόφια και οδηγησαν στην απομόνωση τον Υποψήφιο της Δεξιάς. Η εξέλιξη αυτή των πραγμάτων λειτούργησε καταλυτικά αφενώς γιατί η λογική αριθμητική υπεροχή έγυρνε την πλάστιγγα προς την υποψηφιότητα Χριστόφια και αφετέρου γιατί, η προσπαθεια εξισορρόπησης αυτής της υπεροχής επιδιώκτηκε με χρηση στελεχών και επιχειρημάτων που πολύ απειχαν από το «Ευρωπαικό» προφιλ που αρχικά παρουσίασε ο Ιωαννης Κασουλίδης. Ετσι λοιπόν ο Χριστόφιας ενίσχυσε τον ενωτικό του χαρακτηρα ενώ ο Κασουλίδης περιχαρακώθηκε στο Συναγερμικό του προφιλ και με ότι ηθελε να αποποιηθει, στο τελος να το βαραινει.
Η ετοιμότητα απαντησης εκ μερους του Επιτελείου Χριστόφια σε ότι του καταλογιζε το αντιπαλό Επιτελείο ηταν επίσης στοιχεια που ενισχυαν των πρωτο. Οι ενωτικες διακυρηξεις των Μητροπολητων Κυκκου και Μορφου κοντρα στις διαχαστικές δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου και δρασεις του Μητροπολητη Λεμεσού, ενισχυαν την αποψη οτι ο ενας ενωνει ενώ ο άλλος διχαζει. Αν και οι πρωτοι δεν εξεφρασαν στηριξη σε κανένα από τους δύο εντουτοις ο λόγος τους ενισχυε το διχαστικό χαρακτηρα του υποψηφίου που στηριζαν όσοι ΔΙΧΑΖΟΥΝ.
Η στρατηγικη της εξουθενωσης του επιτελειου Χριστοφια επικρατησε κατα κρατος της στρατηγικης εκμηδενισης, τυπου Κλαζουζεβιτς, του επιτελειου Κασουλίδη. Ποια τροπή θα είχαν τα πράγματα αν τα δυο Επιτελεία ακολουθουσαν άλλες στρατηγικές κανενας δεν μπορεί να υπολογισει. Αξίζει να σημειώσουμε πάντως ότι ο ΔΗΣΥ ακολουθησε αρχικά άλλη στρατηγική. Η επιτυχής προσπάθεια διαμορφωσης μιας ευρείας συμμαχίας με αφορμή τις Δημοτικές Εκλογές, που είχε ως αποτελεσμα την προσελκυση σημαντικών προσωπικοτητων όπως Γαλανού, Ευθυμίου, Προδρόμου εγκαταλείφθηκε στην πορεία. Θυμιζουμε ότι στους Πελοποννησιακους πολέμους η Αθηνα θα ηταν η μεγαλη κερδισμενη αν δεν εγκατελειπαν την στρατηγικη του Περικλή και αν δεν κινούσαν αλαζωνικά προς τις Σικελία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου